Witches of Anaga, Teneryfa, Kanary – Hiszpania

Kolejna zima i ucieczka do ciepła, tym razem na największą z Wysp Kanaryjskich, Teneryfę. To był mój trzeci raz na Kanarach, na pewno nie ostatni. Choć chwilowo wszelkie plany wyjazdowe zawiesiłam na potem, mam nadzieję że w 2020 czekają mnie kolejne magiczne podróże o których będę mogła tu napisać. Ale zanim to nastąpi, mam trochę czasu na ogarnięcie zaległości…

Teneryfa była moim przystankiem podczas podróży na La Gomerę, zapamiętałam jedynie smutne widoki z okna autokaru po drodze z lotniska do Los Cristianos i opustoszałe apartamentowce poza sezonem. Kolorowe banery, zupełnie jak te przy wjeździe do Raszyna, reklamujące atrakcje których nigdy nie chciałabym doświadczyć. Wtedy myślałam że nie wrócę, a jednak nie żałuję że zmieniłam zdanie. Teneryfa ma też piękne oblicze, ciekawe opowieści i co najważniejsze słońce i w miarę stabilne temperatury zimą!

Znajduje się w strefie klimatu subtropikalnego, temperatura oceanu waha się od 19 do 24 °C w zależności od pory roku i prądów morskich. Na wyspie panuje kilka różnych stref klimatycznych, dzięki czemu fauna i flora są zróżnicowane. Żeby się o tym przekonać wystarczy pojechać na Teide i obserwować jak szybko zmieniają się krajobrazy.

Jedzenie na Teneryfie jest trochę odmienne od tego, które jada się na kontynencie. Jednym z powodów jest zapewne lokalizacja na mapie, bliżej jej do Afryki niż Hiszpanii. Drugim, znaczenie historyczne wyspy jako kluczowego punktu na szlaku handlowym między Europą, Afryką i Ameryką. Dzięki czemu w kanaryjskiej kuchni widać wpływy z różnych stron świata, a niektóre uprawy pojawiły się tam znacznie wcześniej niż na stałym lądzie.

Tym co łączy hiszpańską kuchnię kontynentalną i kanaryjską jest – niestety – czerwone mięso. Nie wiem jak mając takie zasoby wspaniałych produktów roślinnych, mieszkańcy wyspy nie potrafią wykorzystać ich różnorodności i potencjału. Może to przywiązanie do tradycji, a może brak wyobraźni, na szczęście powstaje coraz więcej restauracji wegetariańskich i wegańskich, które reprezentują zupełnie inne podejście.

Tak czy inaczej, głównym powodem naszego wyjazdu nie było jedzenie, a witamina D i obcowanie z naturą. Po raz kolejny zapragnęłam znaleźć się w lesie wawrzynolistnym (takim samym jak na La Gomerze i Maderze), pochodzić po górach i popatrzeć na ocean. Spędziliśmy tydzień na północno-wschodnim krańcu wyspy, blisko miasta, a jednak u podnóży masywu górskiego Anaga, najstarszej części wyspy. Równowaga między dostępem do cywilizacji i dzikiego oblicza Teneryfy została zachowana. Mogliśmy w 15 minut znaleźć się w wegańskiej knajpie lub na dzikiej czarnej plaży, spacerować boso po saharyjskim piasku Las Teresitas albo ulicami Santa Cruz de Tenerife.

A teraz trochę więcej informacji praktycznych, które mogą być przydatne.

Transport

Na Teneryfę najłatwiej dostać się samolotem, Ryanair’em z Modlina lub Wrocławia (bilety od 300 zł w 1 stronę), ale najtańszą opcją jest Wizzair z Chopina z przesiadką w Londynie (ja kupiłam swoje bilety za 160 zł w 2 strony). Do wyboru masz 2 lotniska, południowe (Aeropuerto de Tenerife Norte Los Rodeos) i północne (Aeropuerto de Tenerife Sur Reina Sofía). Dotarcie z Tenerife Norte na północ, do Santa Cruz de Tenerife zajmuje ok. 1 h autobusem numer 111 i kosztuje 9,35 euro. Na tej stronie masz rozkłady jazdy.

Poruszanie się po wyspie autobusem jest wykonalne, jeśli oczywiście planujesz spędzać czas w okolicy Santa Cruz de Tenerife lub innych większych miast. Np. miasteczko San Andrés jest na tyle dobrze skomunikowane ze stolicą wyspy, że autobusy śmigają co 10-15 minut (linia 910). W pozostałe regiony dojechać można, ale nie jest to aż takie proste. Na przykład do Igueste de San Andrés jeździ 9 autobusów dziennie (linia 945), a do miejscowości Chamorga tylko 3 (linia 947).

Teneryfa idealnie nadaje się na wyprawy rowerowe, o ile oczywiście masz dobrą kondycję, bo podjazdy to niekiedy kilka km w górę na wysokość 1000 m n.p.m. i więcej. Wypożyczalni rowerów jest niewiele, na północy Kiraya Bikes (strona), w miejscowości Puerto de la Cruz jest kilka, w El Medano i Las Américas znajdziesz wypożyczalnię Bike Point (strona) oraz kilka innych w okolicy Los Cristianos. Drogi są idealne dla szosówek, a kierowcy przyzwyczajeni do obecności rowerów na trasach.

Na Teide najlepiej jest wjechać (lub zjechać) kolejką linową, bo droga jest długa i dość męcząca. My wybraliśmy wjazd i zejście szlakiem nr 7 w stronę schroniska Altavista i dalej zygzakiem w dół do Montana Blanca i do drogi TF-21 (nam droga powrotna zajęła prawie 5 h). Spektakularne widoki zaczynają się poniżej schroniska, weź aparat, dużo wody i jedzenie. Droga jest bezpieczna i raczej do zrobienia w zwykłych adidasach, ale 2/3 idziesz dość stromo w dół, potem dopiero odpoczywasz na płaskim.

Wynajem samochodu jest najbardziej popularnym sposobem podróżowania po wyspie, najwygodniej zrobić to od razu na lotnisku. Z uwagi na teren po którym planowaliśmy się poruszać – góry Anaga i Teide – wybraliśmy auto o większej mocy. Drogi na Teneryfie – te poza autostradami – są kręte i strome, miejscami wąskie, wieją silne wiatry, dlatego lepiej nie ryzykować z silnikiem poniżej 2 litrów. Koszt wypożyczenia Opla Insignia Sport i benzyna na 7 dni – 180 euro.

Noclegi

Standardowo szukałam noclegu na popularnych portalach, przy tak spontanicznym wyjeździe nie było czasu na kombinacje. Padło na apartament z 1 sypialnią, salonem i aneksem kuchennym. Posiadanie kuchni podczas wyjazdów to dla mnie priorytet, na drugim miejscu znajduje się przeważnie bliskość do oceanu, a na trzecim balkon lub widok z okna… W San Andrés mieliśmy to wszystko za trochę ponad 2 tysiące za 9 nocy (za 4 osoby). Mieszkaliśmy przy pięknej Avenida Pedro Schwartz, budziły nas kanarki i szum drzew. Dodatkowym atutem był ogromny taras (wspólny dla mieszkańców budynku) i bliskość włoskiej knajpy z pysznym jedzeniem (Pizzería Bellagio San Andrés).

Typowe jedzenie i napoje

Tak jak na La Gomerze (relacja z wyjazdu) znajdziecie tu sosy mojo verde i mojo picon oraz pomarszczone ziemniaki gotowane w wodzie morskiej, czyli papas arrugadas. Gulaszo-zupy warzywne odnajdziesz pod nazwą potaje (poproś o takie sin carne, sin leche i sin queso). Wegetarianie będą mogli uświadczyć koziego sera i robionego z niego queso a la plancha con miel de palma, czyli pieczonego lub smażonego sera z dodatkiem miodu z palmy (sam miód to produkt wegański) i jednego z sosów mojo. Kolejnym wegetariańskim przysmakiem jest znane mi z La Gomery almogrote (przepis na blogu w wersji vegan). Deserem, który łatwo zweganizować jest bienmesabe, który składa się z migdałów, jajek, miodu, cynamonu i skórki cytrynowej. Barraquito to kawa z dodatkiem likieru (Licor 43) i skondensowanego mleka.

Teneryfa to również gofio, mąka używana przez rdzennych mieszkańców wysp Kanaryjskich – guanczanów. Gofio robi się z uprażonych przed zmieleniem, ziaren zbóż lub kukurydzy, jest bardzo pożywne, dlatego było popularnym pokarmem w okresach niedoboru żywności, takich jak hiszpańska wojna domowa. Gofio amasado (pella de gofio) to rodzaj lokalnego przysmaku w formie walca pokrojonego na plastry, występuje w wersji na słodko z migdałami i miodem palmowym lub wytrawnej. Słyszałam że każda kanaryjska rodzina, ma swój własny przepis na gofio amasado.

Miel de palma, to znany mi z La Gomery słodki syrop pozyskiwany z kanaryjskich palm. Super smakuje z naleśnikami i świeżymi owocami. Wegańska przystawką z innych rejonów Hiszpanii na którą możesz trafić na wyspie jest pimientos de padrón (ostre papryczki pieczone w soli). Jeśli chodzi o gotowe wegańskie jedzenie to we wszystkich sklepach znajdziesz gazpacho w kartonie oraz wszelkie odmiany fasoli i soczewicy w szklanych słoikach. W Lidlu nabędziesz typową kanaryjską ziemniaczaną tortillę w wersji wegańskiej.

Podczas gdy wulkaniczny teren oraz gorący i wilgotny klimat mogą się wydawać mało prawdopodobnym miejscem do produkcji wina, Wyspy Kanaryjskie są domem dla kilku najstarszych winorośli w Europie, na przykład szczepu Malvasia. Kolejne warte uwagi nazwy to Listán Blanco i Listán Negro. Na Teneryfie jest ok. 8000 hektarów winnic. Dzielą się na pięć różnych regionów: Valle de la Orotava, Ycoden-Daute-Isora, Abona, Tacoronte-Acentejo i Valle de Güímar. Większość z nich znajduje się na zboczach wulkanu Teide, a wulkaniczna gleba, na której sadzone są winogrona, nadaje winom szczególny charakter i smak.

Guachinches to takie pop up’owe restauracje z lokalnym domowym jedzeniem i winem. Jest nawet aplikacja (niestety na Androida), która pozwala je namierzyć.

Mojo Verde i Mojo Picon – to wpomniane wcześniej sosy na bazie oleju, octu i czerwonych pikantnych papryczek (czerwony) lub kolendry i innych ziół (zielony).

Papas arrugadas – małe ziemniaki, które są czyszczone, a następnie gotowane w bardzo słonej wodzie (tradycyjnie w wodzie morskiej), do momentu aż ich skórki staną się pomarszczone. Podawane z sosami mojo.

Potaje – danie trochę jak gulasz z warzyw i roślin strączkowych gotowanych w dużej ilości wody. Jego warianty są niezliczone i zależą od regionu. Potaje de berros to gulasz zrobiony z rukwi wodnej (w knajpach lepiej zapytaj o to czy nie ma dodatku mięsa lub nie był na nim gotowany). Zdjęcie powyżej to nasza domowa wersja gulaszu z fasolki ;)

Gofio – mąka którą robi się z uprażonych przed zmieleniem, ziaren zbóż lub kukurydzy. Na wyspach dodawane jest do zup, napojów, gulaszu, a nawet lodów.

Miel de Palma – słodki syrop pozyskiwany z wierzchołka palmy daktylowej. Uwielbiam!

Gazpacho – zupa na zimno, w której skład wchodzą pomidory, ocet, oliwa, czosnek, papryka, zielony ogórek i niekiedy chleb. Popularnie sprzedawana w kartonach jak sok, idealna przekąska na upalne dni, dostępna w każdym sklepie spożywczym.

Kasztany – pojawiły się na Wyspach Kanaryjskich już w XVI wieku. Były uprawiane zarówno jako źródło pożywienia, jak i drewna, do dziś stanowią jedną z ważniejszych upraw na Teneryfie. W przeszłości wykorzystywano je jako towar wymienny, do pozyskiwania produktów spożywczych. Pieczone kasztany i wino to w listopadzie temat numer jeden. To czas kiedy winnice otwierają się na ludzi, można za kilka euro napić się dobrego lokalnego trunku i spróbować tych jadalnych pyszności.

Banany (plátanos)– sprowadzono je na wyspę pod koniec XIX wieku. Portugalskie statki przywiozły rośliny bananów z pobliskiego Cabo Verde, skąd zostały przywiezione z Dalekiego Wschodu. Obecnie uprawiane są w wielu miejscach na wyspie, na plantacjach i w ogródkach przydomowych. Są mniejsze i słodsze od zwykłych bananów, ja je uwielbiam.

Owoce i warzywa – na wyspie panuje absolutne bogactwo warzyw, owoców i świeżych ziół. Jest tego cała masa, pyszne brzoskwinie, figi, papaje, ananasy, mango, annonki, melony i owoce opuncji. Kilkanaście rodzajów ziemniaka, rukiew wodna, fasola, pomidory, cebula, dynia i wszystko co tylko możesz sobie wymarzyć. Dostępne w większości sklepów oraz specjalnie do tego wyznaczonych miejscach zwanych Fruteria’mi.

Pisto – potrawa która przypomina ratatouille, składa się z pomidorów, cebuli, bakłażana lub cukinii, zielonej i czerwonej papryki oraz oliwy z oliwek. Zwykle podaje się ją jako przystawkę lub jako dodatek do innego dania (z chlebem, smażonym jajkiem, proś o wersję sin carne i sin huevo).

Salmorejo – coś podobnego do gazpacho, również podawane na zimno. Na Kanarach występuje jako sos – niestety – do potraw mięsnych.

Paella – to danie kuchni kontynentalnej, ale na wyspie można na nie trafić i poprosić o wersję wegańską z warzywami. Dobra paella zawsze spoko!

Espinacas con garbanzos – proste danie składające się z duszonej ciecierzycy i szpinaku.

Arepa – pochodzący z kuchni wenezuelskiej i kolumbijskiej, placek kukurydziany. Podstawowy skład to maka kukurydziana, woda i sól, ale zanim zamówisz upewnij się czy nie wzbogacili składu jajkiem i mlekiem.

Horchata – słodki napój z cibory jadalnej (tiger nuts). W sklepach na Teneryfie dostępny i dość popularny jest napój Chufi, najlepiej kupić go prosto z lodówki w małej szklanej butelce.

Sklepy, restauracje i targi

W małych sklepach raczej ciężko o wegańskie gotowce, ale roślinne mleka i jogurty widziałam w każdym nawet najmniejszym. Z rzeczy na które warto zwrócić uwagę są słoiki z fasolą, ciecierzycą i soczewicą, sosy mojo, ciasteczka o nazwie palmeras (marki Dulcesol są wegańskie) i lokalne wina (pisałam o nich nieco wcześniej).

Fruteria to sklep z warzywami i owocami, chodź czasem asortyment jest bogatszy o słoiki i puszki pełne roślinnych przetworów. Tego typu sklepy znajdziesz w każdym miasteczku. W Santa Cruz de Tenerife udaj się na Mercado de Nuestra Señora de África. Jest to duże targowisko miejskie na którym można kupić warzywa i owoce prosto od rolników oraz produkty z lokalnych manufaktur. Są stoiska ze świeżymi ziołami, przyprawami, lekami medycyny naturalnej, żywnością ekologiczną, ręcznie robionym makaronem (także bezglutenowym), rękodziełem, kuchnią lokalną i sadzonkami kwiatów.

El Corte Inglés – sieć marketów ze sporym wyborem wegańskiego jedzenia. Sery, wędliny, dania gotowe, tofu, lody i inne słodkości. Poza tym dobrze zaopatrzony dział owocowo-warzywny, ceny o wiele wyższe niż na targowisku. Adres to Avenida Tres de Mayo 7, Santa Cruz de Tenerife.

Azahar Centro Ecologico – to w tym niepozornym sklepie kupiłam niesamowity tempeh z ciecierzycy w sosie tamari (marki Vegetalia). Poza tempeh’em było tam sporo gotowych burgerów, kiełbasek, smakowego tofu, wędlin i serów. Na tej samej ulicy znajduje się wegetariańsko-wegańskie małe bistro z organicznym jedzeniem Via Organica…

Vía-Orgánica – kolejne miejsce w Santa Cruz de Tenerife, tym razem jest to głównie wegańskie i organiczne jedzenie. Potrawa którą zamówiłam była zdrowa i smaczna, ale cena przesadzona. Ciężko jest się tam połapać co jest danego dnia do nabycia, trzeba pytać obsługi.

Veggie Penguin – lokal w 100 % wegański, karmią smacznie i zdrowo oraz wspierają lokalne projekty dotyczące praw zwierząt! Pingwin jest mocno oblegany, ale można zarezerwować miejsce przez telefon lub poczekać, zwiedzając przy okazji urocze miasteczko San Cristóbal de La Laguna. Porcje są duże, możliwość zamówienia dań z karty lub zestawu dnia w przystępnej cenie. Woda do posiłku stoi na stole (takim banałem można u mnie zaplusować ;).

Tapas del Huerto – najsmaczniejsze śniadanko jakie jadłam na Teneryfie, zdrowe, zielone kanapki pełne warzyw i świeżo wyciskany sok warzywny. Miejsce znajduje się na dolnym poziomie targu miejskiego Mercado de Nuestra Señora de África, w Santa Cruz de Tenerife. Wszystko co można tam dostac jest świeżo robione z lokalnych warzyw i owoców, wygląda przepysznie i jest warte każdego euracza.

Taj Tenerife – trochę przypadkiem, a trochę mieliśmy ochotę na coś azjatyckiego i akurat to miejsce było po drodze. Kuchnia indyjska ze sporym wyborem dań wegetariańskich i wegańskich (lepiej pytać o skład żeby się upewnić). Wszystko smaczne, bardzo aromatyczne i przystępne cenowo. Restauracja znajduje się w Santa Cruz de Tenerife.

Divina Berlina – to słodkie królestwo pączków, znajduje się w niezbyt ciekawym miejscu, w Centrum Handlowym Meridiano. Poza kilkoma rodzajami charakterystycznych, dziurawych donut’ów są tam inne super słodkie wypieki, równie kolorowe i słodkie jak wspomniane pączusie. Smaczne, aczkolwiek trzeba lubić cukier bo toną w masie kolorowego lukru. Divina ma też spoko kawkę, można zapić ten nadmiar słodyczy, mocnym shotem espresso :).

Pizzería Bellagio San Andrés – to właśnie tam jadaliśmy przez większość dni, a raczej wieczorów. Mieliśmy tą pizzerię tuż pod oknami naszego mieszkania i jak się później okazało serwowała najlepsze jedzenie w tym miasteczku, co prawda włoskie, ale grzechu warte. Repertuar potraw wegańskich może nie był imponujący, ale opcji było kilka i każda z nich równie smaczna.

Miejsca

Wulkan Teide

To była nasza najdalsza wyprawa. Nie byłam do niej przekonana i przygotowana, wulkany wolę raczej podziwiać z dołu niż zdobywać, ale zostałam przegłosowana. Przeszliśmy 18 km, częściowo w górę, głównie stromo w dół, mieliśmy momenty kryzysowe głównie z braku wystarczającej ilości wody i jedzenia… O nieodpowiednich butach nie wspomnę. Z naszego apartamentu położonego tuż przy plaży wyruszyliśmy z samego rana o 7, najpierw samochodem na wysokość 2356 m n.p.m., a potem kolejką (koszt kolejki w jedną stronę to 13,5 euro) na 3555 m n.p.m. i niektórzy z nas pieszo na 3718 m n.p.m., zdobywając tym samym najwyższy szczyt Hiszpanii. Potem przeszliśmy szlaki 11 i 12, które znajdują się na poziomie górnej stacji kolejki. Widoki były niesamowite, kolory, przestrzeń, a do tego rozrzedzone powietrze, powodujące zawroty głowy i kołatanie serca. Trafiła nam się idealna pogoda, słońce, zero chmur, 11 stopni i lekki wiaterek. Wszystko to wynagrodziło mi niewyspanie, zmęczenie a nawet zatkane uszy i objawy choroby wysokościowej, które miałam.

Żeby zdobyć sam szczyt musisz wcześniej załatwić sobie pozwolenie, które jest bezpłatne i ważne na określoną date i godzinę. Na szczęście załatwia się to on-line, ale lepiej zrobić to na miesiąc lub dwa przed planowanym wejście, bo terminy szybko się rozchodzą.

Podczas schodzenia z wulkanu oraz samej podróży samochodem, można zaobserwować zmiany stref klimatycznych, w kolorach kamieni, ziemi, roślinach i napotkanych żyjątkach. Na samej górze króluje czerń i złote odcienie siarki, po drodze wkradają się beże i biel w postaci nieroztopionego śniegu, a jeszcze niżej zieleń dziwnych, endemicznych gatunków roślin. Cały park okalający wulkan jest ogromnym obszarem, by go dokładnie przejść trzeba mieć chyba kilka dni. Następnym razem wrócę do Obserwatorium, które mijaliśmy po drodze.

Obserwatorium Astrofizyczne Teide

Największe obserwatorium astronomiczne świata prowadzące obserwacje słońca, położone u stóp wulkanu Teide na wysokości 2390 m n.p.m. Zajmuje ono powierzchnię 50 hektarów, na której mieszczą się teleskopy słoneczne i gwiezdne do obserwacji nocnego nieba należące do ponad 60 instytucji z 19 państw. Obserwatorium można zwiedzać z przewodnikiem.

 

Macizo de Anaga

Masyw położony na północnym wschodzie Teneryfy i tym samym główny cel mojej podróży. Legenda głosi, że między San Andrés i Taganana, w miejscu o nazwie Bailadero odbywały się sabaty czarownic. Inna mówi o tym, że były to czarownice wampiry i piły krew noworodków, podczas gdy one grzecznie spały w łóżeczkach. A jeszcze inna teoria dopatruje się, że źródłem tego typu opowieści są pogańskie rytuały Guanczów, pierwszych znanych mieszkańców Wysp Kanaryjskich. Magiczne przyciąganie tego miejsca odczułam na własnej skórze. Mieszkaliśmy w San Andrés więc góry Anaga były na wyciągnięcie ręki. Gdybym tylko miała lepszą kondycję, codziennie zaliczałabym jakis szlak… Jest powód by tam wrócić!

Po księżycowym krajobrazie Teide, góry Anaga mogą ci się wydać miejscem z jeszcze innej planety. Odblaskowa zieleń, bujna roślinność, porosty, śpiew ptaków, szum wiatru i jakaś magiczna aura w powietrzu. Do tego małe miasteczka poutykane gdzieś między wierzchołkami gór i wąskie, kręte drogi które prowadzą do nich, idealne na rower.

Bosque Encantado / La Ensillada / El Pijaral

To szlak w górach Anaga na który potrzebujesz pozwolenia, tylko 45 osób dziennie ma prawo wstępu i lepiej zaklepać je sobie wcześniej (a można już 90 dni przed planowanym przybyciem). Tutaj znajdziesz stronę z rezerwacją. Szlak przez większość trasy prowadzi przez las wawrzynolistny, mglisty i mroczny. Są piękne punkty widokowe, dzikie i w sumie dość niebezpieczne. Jest szum lasu, śpiew jego mieszkańców, drzewa kwitną, wszystko pachnie wiosną. Możesz podziwiać bogactwo endemicznych gatunków roślin Teneryfy. W okolicy El Pijaral znajdują się kolejne szlaki, idące ku plażom El Draguillo, Playa de Fabian oraz inne warte uwagi miejsca.

Miasteczko i plaża Benijo 

To był wietrzny dzień tuż przed nadejście kalimy. Wiało tak mocno, że nasze ciężkie auto z czterema osobami na pokładzie, ruszało się podczas postojów dość niepokojąco. Kamienie leciały na ulicę, a droga na drugą stronę gór Anaga zajęła nam dwa razy więcej czasu niż powinna. Żywioły walczyły o uwagę, ocean i wiatr, a u ich styku dziewicza czarna plaża… Playa de Benijo. Pogoda nie pozwoliła na plażowanie i odpoczynek, przyroda pokazała siłę, zmusiła nas do powrotu. Chwilę później okazało się że ten wiatr przywiał kalimę i pierwszy raz miałam okazję zobaczyć to zjawisko pogodowe na własne oczy.

El Draguillo i Playa del Draguillo

To kolejne miasteczko i plaża za El Benijo. Jeszcze mniej uczęszczane przez ludzi i pozbawione wszelkiej infrastruktury. Czarny, idealny piaseczek, szalony ocean, ale miejsce piękne!

San Andrés

Małe miasteczko, które możesz kojarzyć ze zdjęć plaży Las Teresitas, tym samym nasz dom podczas tego wyjazdu. Blisko z niego do miasta, na plaże i w góry. Są restauracje, sklepy i fruterie. Jest poczta i apteka, a co najważniejsze stosunkowo mało ludzi. Plaża z piaskiem z Sahary uchodzi za jedną z piękniejszych na wyspie, mimo tego że stworzona została przez człowieka. Wolę miejsca totalnie dzikie, ale Las Teresitas polubiłam mimo wszystko. Kilka kilometrów złotego, czystego piasku, spokojne wody oceanu osłonięte falochronem, bary z zimnymi napojami i bliskość naszego apartamentu. Poza sezonem piękne wschody słońca i spokojne wieczory.

Samo miasteczko jest dość senne, można wspiąć się na górę i podziwiać je z różnych kątów. Można spacerowac po okolicznych szlakach, wbić się w góry Anaga lub pojechać na maleńką Playa de las Gaviotas, skrytą w kolejnej zatoczce. Bliskość Santa Cruz de Tenerife i Parku Wiejskiego Anaga, czyni San Andrés bardzo dobrą bazą wypadową.

Igueste de San Andrés

Kolejne malutkie miasteczko, jeszcze dalej na wschód od Las Teresitas. Przypomniało mi La Gomerę i moją ukochaną Valle Gran Rey. Plaża, która się tam znajduje do przyjaznych nie należy, silne prądy i kamienie nie zachęcają do kąpieli. Ale jest pewien szlak, który prowadzi do Mirador La Atalaya dla którego warto jest się tam przejechać. Teoretycznie da się tym szlakiem iść dalej na Playa de Antequera, ale droga nie jest łatwa i trzeba mieć na tą wyprawę cały dzień. Nam wystarczyły widoki z góry ;)

Santa Cruz de Tenerife 

Stolica Teneryfy, ważny port morski i drugie co do ilości mieszkańców miasto Wysp Kanaryjskich (pierwszym jest Las Palmas na Gran Canarii). W tym mieście cały rok jest lato, średnia roczna temperatura wynosi ponad 24 °C w dzień i 18 °C w nocy. To nowoczesne audytorium zaprojektowane przez Santiago Calatravę, które widzisz na zdjęciu powyżej, jest architektoniczną wizytówką Teneryfy. Miasto nie jest może najpiękniejsze, ale ma swoje momenty. Warto pospacerować po centrum i zrobić przy okazji jakieś większe zakupy w jednym z ekologicznych sklepów lub dobrze zaopatrzonym w produkty wegańskie El Corte Inglés. Pożywić się w jednej z wegańskich lub wegetariańskich knajp. Napić piwka w parku García Sanabria City Park lub Palmetum Santa Cruz Jardín Botanico (utworzonym na górze śmiecio grodzie botanicznym, który specjalizuje się w uprawie palm). Dla miłośników sztuki jest Tenerife Espacio de las Artes (w skrócie TEA, przestrzeń kulturalna, w której mieszczą się Muzeum sztuki współczesnej Instituto Óscar Domínguez, Biblioteka Biblioteca Insular Alejandro Cioranescu oraz Centrum Fotografii Centro de Fotografía Isla de Tenerife oraz kino, resteuracje), a dla foodies Mercado Nuestra Señora De África (pisałam juz o tym miejscu ;).

San Cristóbal de La Laguna

Dawna stolica wyspy, pierwsze kolonialne miasto pozbawione murów obronnych, które posłużyło za wzór przy budowie miast na nowo odkrytym wówczas kontynencie amerykańskim. Wpisane na światową listę dziedzictwa UNESCO. Warto się tam przejechać i w oczekiwaniu na stolik w Veggie Penguin zwiedzić miasto.

Souveniry

Co przywieźć z Teneryfy? Jeśli już musisz i chcesz uszczęśliwić kogoś prezentem z wyjazdu to celuj w produkty spożywcze, lokalne, wspierając tym samym rolników i małe manufaktury. Przywieź wino, przetwory z bananów, z kaktusa, aloesu, zioła, przyprawy, sosy mojo i miód z palmy. Ale tak naprawdę najlepiej jakbyś przywiózł niezapomniane wspomnienia i tonę zdjęć!

Przykładowe ceny w euro (luty 2020)

2 awokado w lokalnym markecie 1,64
1 cytryna w lokalnym markecie 0,25
Bagietka 1,15
Bilet Santa Cruz – San Andres 1,25
Bilet Lotnisko – San Andres 9,35
Woda 0,74
Danie warzywne w restauracji indyjskiej  10
Chufi napój  1,59
Wegańskie gotowe burgery (2 sztuki) 3,32
Wegańska wędlina 3,19
Ser Violife 3,71
Tempeh z ciecierzycy 4,26
2 jogurty begetal 2,11
Duży jogurt Alpro 2,19-2,49
Ciecierzyca sucha 2-3
Gazpacho w kartonie (330 ml) 1,15
Kawa mielona lokalna Caracol 1,79
Wegańskie palmiry 2,15
Gorzka czekolada z orzechami laskowymi 2,69
Czekolada La Candelaria 1,09
Chipsy z fioletowych ziemniaków 2,35
Pistacje solone 3,45
Tomato frito 1,95
Sos mojo 1,59
Płatki kukurydziane 2
Mleko z orzechów laskowych 1,75
Herbata czarna w torebkach 0,69
Musztarda 2,59
Ketchup 1,29
Oliwa 2,6
Makaron z sosem neapolitańskim w pizzerii 7
Pizza Capri (jak marinara) 6
Papas locas (czyli frytki z sosem) 2,8
Deska przekąsek w Veggie Penguin 12,95
Lunch zupa lub sałatka + drugie + napój dnia w Veggie Penguin 10,25
Tortilla ziemniaczana Lidl 1,79
Bezglutenowe bułki Lidl 1,69
Hummus Lidl 0,99
Soczewica w słoiku (660 g) Lidl 2,19
Bezglutenowy chleb El Corte Ingles 2,54
Wegański kurczak mrożony (4 kotlety) 5,2
Wędlina sojowa 2,79
2 kulki lodów 3
4 pączki w Divina Berlina 9,5
Wino Marba białe owocowe 7,95
Potaje 3,5
Papas arrugadas 2,75
Sałatka 3,75
Piwo w knajpie małe 1,2
Americano lub Espresso 1
Znaczek do Europy 1,45

TIP: Ceny warzyw na bazarze Mercado de Nuestra Señora de África w Santa Cruz de Tenerife są o wiele niższe, tylko musisz znaleźć odpowiednie stoisko ;)